— Door Hanna Heijs
Hoewel sommigen van jullie misschien al verhalen hebben gehoord over dit geweldige diner, zal ik jullie wat meer achtergrondverhalen geven bij die kiekjes.
Zodra je door de deuren van de Stall kwam, werd je verwelkomd door een enorme verscheidenheid aan Tupperware, die je alleen in een supermarkt vindt. De hele collectie stond uitgestald op drie tafels die allerlei heerlijke etenswaren aan het zicht onttrokken. De EC versierde ook de Stall met als middelpunt een ballonnenboog van blauwe, witte en gouden ballonnen die mooi aansloot bij de dresscode. De meeste aanwezigen hadden dit ook in hun outfit verwerkt waardoor de hele bijeenkomst er erg feestelijk uitzag.
Toen iedereen verzameld was, werd het diner geopend met een kleine speech van Tommie en de aankondiging dat één gulle gever ieders eerste drankje zou betalen, het wachten was voorbij en de cornucopia werd onthuld.
De variëteit was enorm en het was duidelijk dat alle deelnemers moeite hadden gedaan om een geweldig diner te verzorgen. Er was pompoensoep, pizzabroodjes, veganistische saucijzenbroodjes, een zeer smakelijke blauwe kaas en perenquiche gemaakt door Jessica en Marleen, couscoussalade, paddenstoelenrol gemaakt door mijzelf en Lotte en zelfgemaakte tortilla met bonen en nog veel meer. Er waren ook wat meer exotische gerechten bereid, in het bijzonder een pakketje van bananenbladeren met daarin een rolletje van
Maisbloem gevuld met kip cashewnoten en pruimen. Voor de minder avontuurlijke eters was er Thies zijn signature dish: zuurkool met een Aloha twist.
Hoewel er wel wat creativiteit en coöperatie nodig was om een maaltijd op je bord te scheppen, aangezien er niet het juiste bestek was. Dit gaf het diner een heel gezellig picknickgevoel.
Nadat de meesten klaar waren met het hoofdgerecht, richtte men zich op de desserts. Een van de meest in het oog springende desserts was de prachtige appel karamel taart gemaakt door Sara voor de verjaardag van Jessica. Helaas kon ik hem zelf niet proeven, want hij was in een oogwenk op, afgezien van het feit dat ik allergisch ben voor appel. De andere showstopper was de toren van soezen. Het kostte wel wat moeite om de soesjes uit de toren te krijgen, maar de smaak was uitstekend.
Er was ook een kleine Tiramisu wedstrijd aan de gang, want er waren twee kandidaten. Een volledig gevormde Tiramisu en een met een andere kijk op het traditionele Italiaanse dessert. Deze laatste was van Mathijs en had een soepachtige consistentie, maar was nog steeds watertandend lekker. De Speculoos mousse van Jelle, die per ongeluk in deze strijd was verwikkeld, bleek ook zo’n groot succes dat het recept werd gevraagd.
Toen alle buikjes gevuld waren, en de gesprekken vloeiden, werden de bardienstbedankjes uitgereikt. Degenen die op deze exclusieve lijst stonden, kregen een gegraveerde Aloha bieropener die ook dienst deed als hulpmiddel om de kettingspanning van je fiets te checken.
Nadat deze allemaal waren uitgereikt aan hun nieuwe eigenaren, werd er een kleine bierpongtafel opgezet op het podium waar later het hoogtepunt van het avondamusement zou plaatsvinden. Alohas eigen K3 
bestaande uit Sara, Pepijn en Nikita volledig in kostuum, met choreografie en uitgevoerd met zeer veel passie. Naar mijn bescheiden mening was het de meest gedenkwaardige versie van het Aloha-lied die ik tot nu toe heb gezien. Ik zou de K3 willen aanmoedigen om door te gaan met hun geweldige muzikale inspanningen, want ze waren enorm vermakelijk.
Helaas riep mijn deadline me en moest ik de festiviteiten vroegtijdig verlaten, niet in staat om verslag te doen van het geweldige optreden van 2/5 van Alohas eigen band the Pinapple Pizza Tommie en Lars. Gelukkig had ik mijn vertrouwde reporter Marleen, die zo vriendelijk was me te helpen, en
rapporteerde over de rest van de avond.
Na enkele klassiekers uit het Pineapple Pizza-repertoire te hebben gespeeld, stemden Tommie en Lars er dapper mee in om enkele verzoekjes te doen. Lotte en Sara toverden vervolgens een duiventrofee en een paar pingpongballen uit de Patio tevoorschijn en begonnen wat spelletjes om de tijd te doden. Toen het tijd was om de kraam te sluiten, verhuisden de meeste aanwezigen naar het VB en zetten daar het feest voort.
Al met al denk ik dat we kunnen concluderen dat dit een geweldig evenement was, georganiseerd door de EC en zeker voor herhaling vatbaar in de toekomst.
